26 Şubat 2011 Cumartesi

anlık.

Bazen "seviyorum ulan!!" diye kendi etrafımda döne döne bağırasım geliyo, sonra o anlık coşkum geçince cümlem yalnız kalıp çipil çipil etrafına bakınmasın diye susuyorum. Başka bi sebepten değil.

Çünkü şairane duygular gelir, hiçbir yere sığdırılamaz pat diye ortaya dökülür, bi müddet ulvi takılınır. Sonra yerdeki halı falan görülür ve dünyamıza hoşgeldin.

Hiç yorum yok: