14 Temmuz 2010 Çarşamba

mini mini bir kuş donmuştu, bloguma konmuştu

Minicik, küçücük insanları yine de seviyorum. Sayelerinde kendimi hafife almamam gerektiğini, bi insanın sinirlenince olduğu boydan ne kadar daha çok yere yaklaşabileceğini görüyorum. Hele ki su yüzüne çıkan durumlardan sonra yaşanan telaş beni daha da çok eğlendiriyo. Küçük insanlar. Üstünüze basmıcam, korkmayın. Bana da bu yazıları yazdırıyosunuz ya bu da bi başarıdır, diğer türlü gurur duyamazsınız kendinizle içten içe bilirim ama bana düşündürdüklerinizle gurur duyun, bu da büyük bişeydir. Başkasına yalan söylemenin 5 katı daha acıtır insanın kendine söylediği yalan. İnandırma şansı sıfırdır. Öptüm sizi canlarım kendinizi üzmeyin, gün gelir devran döner, siz de olursunuz.

2 yorum:

beg dedi ki...

"bakalım se'nin aklına yeni bişeyler gelmiş mi" diye düşünüp bloguna girip, 2. sefer aynı konu üzerine yazılmış bi yazıyı okuyunca gerçekten, ama GERÇEKTEN bu hikayeyi çok merak ettiğimi farkettim.

zeytin dedi ki...

:) geçti gitti o konu neyse ki beg. iki yazıyı da zaten arka arkaya sinirle yazmıştım, şuan sinirim geçti ama hala gülüyorum neşe kaynağı oldu bana:) buluşunca anlatırım uzun bir bahis