Eğer yapılabilseydi herkes hayatının fonuna müzik alabilmek isterdi bence. Ama Ferdi Tayfur, ama Beatles. Ne farkeder ki. Duyguları müzikten daha iyi anlatabilecek, ifade edebilecek ikinci bir kavram daha bilmiyorum ben kendi adıma.
Üstelik kızmak, neşelenmek, üzülmek gibi köşeli-kenarlı olanlarından bahsetmiyorum, bunların içiçe geçmesinden, sinirlenince ağlamak istemekten, sevinince içten içe endişe duymaktan bahsediyorum.
Mesela;
Elimizde sinematografik olarak kırmızısı vurgulanmış şemsiyemizle sokakta yürüsek, her adımımıza güzel bir ses eşlik etse görünmeyen bir yerden, tam o sırada uzun zamandır biraraya gelinemeyen biriyle karşılaşıp sarılsak. Müzik hiç bitmese.
Hollywood klişesi diyip geçmeyin, kabul edin, kesinlikle daha iyi, daha çekilir bi dünya olurdu.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
mesela ben otobüste müzik dinlerken o an dinlediğim şarkıya dışarıya bakarak klip çekiyorum :)ilginç ama çok eğlenceli bişey olduğunu düşünüyorum.
zaten hangimiz bunu yapmadan a noktasından b noktasına gidiyoruz ki, gençlik itiraf etsin artık:)
şu hayata fon müziği meselesinde. ben de istiyorum hemen bir tane. aynı şarkıyı yüzlerce kez tekrar tekrar ve tekrar dinlediğim için benim için zor olmaz sanırım. öyle yaşar giderim yani :)
aynen öyle:)
Yorum Gönder