Bazı şarkılar var, biliyorsunuz onları. Duyduğunuz anda ne kadar mutlu olursanız olun, can acıtırlar. O şarkıyı dinlediğiniz ilk ana götürüp, aynı gün dudağınızın üstüne düşen gözyaşının tadını bile hatırlatırlar. Asla da radyoda değiştirmezsiniz o şarkıyı, ağır depresyonla beslenen o sinsi huzuru bildiniz değil mi?
Sadece şunu söyleyebilirim bu konuda, gençlik vardı.
O zaman hissedilen herşey daha yoğun, aşk daha derin, özlem daha koyuydu. Öte yandan aileden saklanan bişeyler olması, dizlerinin çözülmesi hissi, mutlu olduğunda panikle nefes alamıyorum, nefes alamıyorum!!diye bağırmak. Buluşmak için akşamı beklememek. Güzeldi. Farklıydı.
Bir şarkının elinden tuttum, senelerce geriye gittim ben bugün, özledim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
O kadar kaybolmadık süavi günlük koşuşturmacaların içinde. O şarkılar bizi hala eskilere götürüyorsa hala içimizde o gençlik dediğin his var. Eskiden yaşananlar daha yoğundu, hamdı evet, şu sanki bütün duygularımız daha olgun. Belki daha az yoğun ama yinede çok ve farklı. Bunun farkındayız sadece.
biz büyüyünce duygular da büyüdü taygun. sevmiyorum ben yetişkinlerin aşkını, içine mantık karışıyor, akıl karışıyor, bulandırıyor.
Yorum Gönder