13 Ekim 2011 Perşembe

yolun zoru.

Bazı şarkılar var, biliyorsunuz onları. Duyduğunuz anda ne kadar mutlu olursanız olun, can acıtırlar. O şarkıyı dinlediğiniz ilk ana götürüp, aynı gün dudağınızın üstüne düşen gözyaşının tadını bile hatırlatırlar. Asla da radyoda değiştirmezsiniz o şarkıyı, ağır depresyonla beslenen o sinsi huzuru bildiniz değil mi?

Sadece şunu söyleyebilirim bu konuda, gençlik vardı.
O zaman hissedilen herşey daha yoğun, aşk daha derin, özlem daha koyuydu. Öte yandan aileden saklanan bişeyler olması, dizlerinin çözülmesi hissi, mutlu olduğunda panikle nefes alamıyorum, nefes alamıyorum!!diye bağırmak. Buluşmak için akşamı beklememek. Güzeldi. Farklıydı.

Bir şarkının elinden tuttum, senelerce geriye gittim ben bugün, özledim.