13 Kasım 2011 Pazar

kişisel gelişim

Pek neşeli şeyler yazamadığım için yazmamayı tercih ediyorum bu ara. Kimse bana kaşlarını indire indire "neyin var:S" demesin ama herkes anlasın, yanımda olmaya çabalamadan yanımda olsunlar istiyorum. Bu cümleden de anlaşılacağı gibi kendimi ifade edemiyorum.
Kendinizi yalnız, mutsuz hissediyorsanız, bunun hiçbir zaman çaresi yok. Kendiniz halletmek zorundasınız. Başa çıkmak, geçmesini beklemek zorundasınız. Evde oturup duvarlara bakmadan, televizyonda saçmasapan programlar izlemeden, buzdolabını açıp tereyağıyla bakışmadan iyileşemezsiniz. Karşıdaki insan sizi anlamayacaktır. Uğraşmayın. Saçmaladığınızı, şımardığınızı düşünüp sizi uyutmayan sıkıntıları, endişeleri, korkuları bir çırpıda yüzeyselleştirecektir. Bunu kendinize yaptırmayın, ergenlikten yeni çıkmışsınız gibi davranılmasına izin vermeyin. İletişim kuramadığınızı düşünüyorsanız, kimseye anlatamıyorsanız (zaten ne anlatmak istediğinizi de bilmiyorsanız) çabalamayın. Olmayacaktır.

Sizin üzgün olmanız bir insanın içinde ilk etapta şefkat, paylaşım, yardım etme isteği yerine bıkkınlık uyandırıyorsa, boşverin. Beni dinleyin.

Been there, done that.